nikah

is. <ər.> Kəbin, izdivac, evlənmənin qanuni şəklə salınması. <Arvadların> hər birisi ki, razı olsa ona dübarə Abbas Məhəmməd oğluna nikah oxuna və kəbin kağızı yazıla və hər birisi ki, razı olmasa, haman saat buraxıla. . M. F. A.. . . Bu nikah hər babətdən dayımın nəslinə xoş iqbal bəxş edəcəkdir. C. M.. Nikah etmək (oxutmaq) – kəbin kəsdirmək. Qoçaq və işgüzar qızlardan olduğuna <görə> qayınatası Mələkdən əl çəkməyib on üç yaşında kiçik oğluna nikah etdi. A. D.. <İmran:> Yoxsa qoca kaftar güc ilə Gülzarın nikahını oxutdu?! S. S. A.. Nikah kəsmək – kəbin kəsmək. <Həmzə:> Səriyyə, bilirsən nə var? Səni Qurbana vermişəm. Bu gün nikah kəsməyə gedəcəyik. C. C.. İkinci axşam da əlində Quran; Kəsdi nikahını bir uzun qazı. S. V..